vrijdag 13 mei 2011

Tranen van liefde, geluk en verdriet.

Ik heb even geaarzeld om dit blogje te schrijven...
vandaag is het een vreugdevolle, maar ook droevige dag.
In het leven liggen vreugde en verdriet soms dicht bij elkaar.
We dragen vaak een masker om verdriet te verbergen.
                                         We plengen verschillende soorten tranen
4 jaar geleden op 13 mei, het was toen moederdag, waren er tranen van dankbaarheid,liefde en geluk.
In Duitsland kwam een nestje afghanenpuppies de wereld een beetje mooier maken.
Mijn vriendinnetje Camee (Lady) d, Avicenna werd geboren.
Ze is jarig vandaag, dus het zou een feestelijke dag moeten zijn
Ik had gehoopt op een gezellig etentje, net zoals vorig jaar toen ze hier langs kwamen.
Gezellig,samen rond de tafel, Lady, Prince,Korol en Ikke
En samen met m,n soulmate een heerlijke vrije wandeling maken,
laten zien dat we elkaars spiegelbeeld zijn...
met als volgers Prince en Korol
Ik had mijn personeel opdracht gegeven haar een kadootje te sturen.
Zodat ze weet dat ze in  mijn  leven een  Very Important Person is
Ps. Lady...ik heb dezelfde lap van mijn personeel gekregen :-)
maar het is vandaag een gouden verjaardag met een zwart randje
tranen van verdriet, omdat Prince hun vorige week...op moederdag verliet
In februari hebben we nog zo fijn samen gerend op het strand van Callantsoog
eenmaal terug waren we solidair, we pikten beide de zetels in van ons personeel :-)
en  dan, als donderslag bij heldere hemel... drie maandjes later
  ging Prince tijdens de moederdagcoursing in Axel
veel te jong, nog maar net 5 jaar geworden
over de regenboog, en een mooie lieve ziel verliet de aarde :-(
De tijd staat even stil....maar het leven gaat vreemd genoeg gewoon door.
Lieve Prince, we nemen een gebakje op jou hoor...enne Proost
We dragen je voor altijd in ons hart.


4 opmerkingen:

Lisette zei

Lieve Ytteh,

Heel erg bedankt voor je mooie woorden voor ons Prinsenmannetje. We missen hem waanzinnig en weten van verdriet even niet hoe we nu verder moeten. Hij was de lijm die ons roedel bij elkaar hield. Ons zonnestraaltje. Ons allesje. Een klein mannetje met een grote impact. Door warme mensen zoals jij die ruimte in hun hart en op hun blog maken voor medeleven en troost, wordt het allemaal een ietsie draagzamer. Begrijpen zullen we het nooit. Accepteren ook niet. Wel hopen we het tegen de tijd een plaatsje te kunnen geven en dat de pijn wat minder wordt.

Geef een lekkere knuffel aan Chakir en geniet zo vaak en zo lang mogelijk van elkaar.

Ineke zei

Wat een nare gebeurtenis.
Zoiets verwacht je toch niet.
Heel verdrietig voor Prince en z`n baasjes.

Katrien zei

Heel mooi en pakkend Ytteh...

Vriendschap brengt in het hart na stormen en donderslagen het mooie weer terug en in de geest na duisternis weer helder daglicht.

Syl van Flow zei

Wat een ontroerend stukje heb je geschreven voor en over Prince Ytteh. Heel mooi!