Kerst

We kregen een hele mooie kerstkaart van mijn ,,Züchtermama uit Duitsland.

Norbert is heel handig in het bewerken van foto,s en heeft al mijn broers en zusjes bijeenverzameld en op een romantische achtergrond geplaatst.Links is mijn broer Casanova, dan kom ik, daarnaast Cosma, die zwarte bink is mijn broer Conchobar, dan komt Chifrah en dan Casandra. Zo te zien hebben we allemaal een iets andere kleur.

Vrouwtje had ook een hele mooie kaart ontworpen en laten drukken. Helaas kwamen de kleuren niet zo goed tot zijn recht, maar de boodschap is duidelijk en we staan er alletwee gelikt op.

Zo had de ondergrond moeten zijn. Tja, als je zelf niet kunt fotoshoppen ben je afhankelijk van  de fotowinkel. Hee, schuif eens een stukje op!

Als er familie van vrouwtje of ander bezoek komt, kom ik er altijd gezellig bij zitten.

We krijgen steeds meer sneeuw, vrouwtje heeft de tuin nu afgesloten voor mij zodat ik niet weer door de vijver kan kraken. Er was een dag, begin januari, dat de ongerepte sneeuw hier 44cm hoog lag.

Gelukkig gaat de voordeur naar binnen open. In totaal hebben we 3 maanden sneeuw gehad, en 3 maanden niet goed kunnen wandelen.

Plots werd het winter

Snotverdewoefwoef, wat hebben ze met mijn lekkere drinkwater uitgespookt!!!!

Het is hard. Zo kan ik toch niet lekker slobberen en mijn oren wassen???

En dan komt er óók nog van dat koude witte spul uit de lucht dwarrelen. Kon ik ,s avonds mijn drinkwater niet meer vinden, totdat......krrrrraaakk jankjank, wat is dat nu? Moet ik plotseling zwemmen, brrr. Gelukkig is vrouwtje zo sportief en springt mij na in het donker. Daarna samen in een lekker warm  bad.

De volgende ochtend moest ik eerst gaan snoetschuiven om een lekker ligplekje te creëren.

En moet je kíjken wat ze nu weer bedacht heeft.!!! Tegen ijsklonten aan de haren zegt ze, grrr.

Dan kunnen we gezellig samen met haar mensenpuppie gaan wandelen.

Tja,en dan willen ze natuurlijk wéér met mij samen op de foto, da,s toch zooo vermoeiend, ze willen je anders laten staan dan ik wil, en dan zit mijn haar weer niet goed en dan....

CACIL Herfstcoursing Ronostrand (Nl)

Vandaag gingen we kijken naar de CACIL Herfstcoursing op het Ronostrand in Een (NL).

Móóí is het daar, allemaal zand en bomen met een meertje in het midden. En bijna alle honden mochten daar lekker los rennen en ook nog wel met z'n tweën tegelijk. ......Zucht.......alleen ik natuurlijk weer niet, mocht alleen kijken, ze vinden me nog te jong, nou ja!!!

Er waren daar héél veel fotografen, dus heb ik als mooie afghaan mijn mooiste én gekste koppen laten zien

Haaaawoef, wie doet mij na? Tong in een kurketrekker trekken, altijd handig als vrouwtje de wijnfles niet zelf kan openen.

En voor de tandartsen onder U, dit is mijn oogverblindend witte gebit, daarmee wil ik mijn vriendinnetje op afstand, Lady die nu ook loopt imponeren.

Tja, en dan willen ze natuurlijk zoveel mogelijk kleuren afghaanse windhonden op één foto, maar waar is die zwarte nu gebleven???

Tja, en zo'n mooie foto's komen natuurlijk op een ereplaatsje aan de muur. Daar waar ik er ook precies onder kan gaan zitten, voor een optimaal vergelijk.

Omdat ik steeds tussen de witte bank en de cv zakte, heeft vrouwtje speciaal voor mij andere banken gekocht. Ze slapen héérlijk, maar ik pas er maar nét op. Voetjes op een kussen tegen dikke enkels.

Gaaaaaap, z',n kijkdag is wel hondsvermoeiend.

Há, dit is perfect, vensterbank op steunbekhoogte, borstverwarming en achtervoetsteun. Eens effe lekker loeren naar de buurkatten.

Iemand er wat op tegen??

Dierendag en een mooi kado

Vandaag is het eindelijk tot vrouwtje doorgedrongen dat echte afghaanse windhonden OP  DE BANK THUISHOREN, en als ze zin hebben zelf wel in hun mand gaan. Dus, zogenaamd als kado kreeg ik toestemming om eindelijk, eindelijk , maar toch, heerlijk daarop te relaxen.

Ooooooooh heeeerlijk,

Waar blijft m'n personeel nu om me een lekker dekentje over me heen te doen?

En een nachtkusje please, want ik blijf natuurlijk hier lekker slapen vannacht.

Vrouwtje, de wekker graag op 7 uur instellen, dan wil ik even de boom water geven.

Hèhè, mag ik op de bank, zie ik nog niets door die stomme vitrage, maar het zit wel héééérlijk. Alleen die verwarming erachter is verhonds lastig, ik brand er steeds mijn poten aan.

Dat is nu kinderachtig zeg, schuift vrouwtje de vitrage voor me aan de kant, doen ze buiten het licht uit.

Ze heeft ook nog een encuastic schilderijtje van me gemaakt, dat is een beetje spiritueel, linkerkant is het verleden, midden het heden en rechterkant de toekomst. Het gekke is als je het schilderijtje een kwartslag draait je mijn vrouwtje in het verleden ziet, toen ze nog wedstrijden danste in een échte ballroomjapon. Ze heeft een foto waar ze net zo opstaat, uitdraaiend, de hele rok omhoogzwiepend en de armen gespreid.

En dit heeft ze uitgezocht aan de hand van mijn naam, sterrenbeeld en geboortedatum. Dit is mijn levenslied. Jammer dat ze geen noten kan lezen, dan kon ze het me af en toe toespelen. Nu moeten we maar wachten tot er iemand komt die dat wel kan én een instrument bij zich heeft..

Huh, hondenkleding?????

Met Rosi gingen we ook nog even naar een vrouw die hondenkleding maakt. Ze vond dat ik een regenmantel nodig had, met laarzen, en een etensmuts.

Moet je kijken, ik lijk wel een miereneter zo.

En die regenjas vind ik ook maar niets. Alhoewel, later als ik veel haren krijg is het misschien toch wel makkelijk, maar dat zien we dan wel weer. Daar moet vrouwtje eerst voor sparen.

Verder reizen naar broer en zusjes

Zo we vertrekken van Rosi. We zouden eigenlijk naar mijn zusje Cosma-Shiva gaan, maar helaas kon dat niet doorgaan want ze was net loops geworden. Op deze foto is ze al wat ouder, 15 maanden.

Haar "personeel" vond dat heel erg jammer, want ze hadden ons graag leren kennen. Ze woont samen met een whippet in München, en ook nog een vakantiewoning aan de Tegernsee. Mijn zusje is heeeel erg mooi en volgens haar personeel net zo eigenwijs als ik, maar ook net zo lief en vertederend.

Dus reisden we verder naar mijn broer Casanova, die woont in Deisenhofen, vlakbij München. Ik leerde mijn broer dat je lekker uit de vijver kunt drinken, had hij nog nóóit gedaan. Zijn personeel was er ook niet zo blij mee, maar wij hebben genoten.

Daarna hebben we heerlijk door de prachtige tuin gerend, die er daarna heel anders uitzag. Zijn personeel was radeloos want Casanova wil niet in bad, en kijk eens hoe heerlijk we eruit zien.

Daarna moesten we naturlijk nog uitmaken wie de sterkste was. Tja, Casanova is veel grover en zwaarder dan ik, heeft ook een dikbehaarde staart dus ik moest het onderspit delven. Máár,....ik was wel sneller.

Samen hebben we ons personeel even uitgelaten, zo konden onze poten ook wat drogen. Jammer genoeg konden we maar 1 nachtje blijven. Het plan was een paar dagen, maar Casanova heeft de hele nacht gegild dat hij naar mij toe wou, zijn personeel werd er gek van, ikzelf heb héérlijk geslapen. Maar de volgende ochtend smeekte zijn personeel het mijne of we alstjeblieft weg wouden gaan; ze was helemaal KAPUT. Jammer Casanova, de volgende keer moet je niet zo jammeren anders mag ik nooit meer komen.

Eigenlijk zouden we tot slot naar mijn zuchtermutti in Eisenhuttenstad gaan, maar helaas belde ze op dat ze geen bezoek ontvangen konden omdat ze net te horen hadden gekregen dat  mijn zusje Casiopeia was overleden. Die suffie is toen de autodeur openging eruit gesprongen en weggerend en daarna verongelukt onder een auto. Jammer en heel triest.

Dan maar andere plannen trekken. Nog een weekje naar de ouders van vrouwtje, ook altijd leuk, maar wel weer een heel eind reizen. De hele dag in die bench. Als ik er dan uit mag, móet ik even gek doen en alle spieren losmaken.

Hèhè, eindelijk weer thuis. Heerlijk vlak lopen, uitrusten in mijn eigen chalet en nadenken over alle dingen die ik beleefd heb.

2e deel vakantie Zwitserland: Crans Montana

Zo, vrouwtje houdt van afwisseling, we gaan naar een ander hotel van Flex Chalet in Crans Montana, niet zover van hier, maar met al die bergpassen zijn we toch een dagje onderweg. Woef, je zou er duizelig van worden, en vrouwtje krijgt spierballen van al dat bochtjes draaien aan het stuur.

Af en toe lig ik helemaal schuin naar achter of naar voren in de bench, zo steil zijn de weggetjes.

Kijk dit is Chalet Vermala in Crans Montana, helemaal boven op de berg. Hier was ook een speciale hondenweek, maar nu met heel veel blindegeleidehonden en hun baasjes, heel bijzonder. Jammer genoeg werd het hier slecht weer, zodat we meestal in de wolken zaten maar ja het was ook al ver in september

In de badkamer lig ik het liefst, vlak bij mijn eten op haphoogte.

Tja, ook hier gaan we natuurlijk weer nieuwe dingen doen, alleen wandelen is geen succes. Volgens vrouwtje trek ik haar van de berg af, en aangezien dat smalle rotsachtige bergpaadjes zijn vindt ze dat niet leuk. Dus gaan we eerst met de auto een half uur de berg af, en dan een uur verder naar Fisch, daar is een cabine baan en dat heb ik nog niet beleefd.

Tjee wat een groot ding zeg, maar ja hij gaat dan ook tot 3000 meter!!

Hee knappe bestuurder, kom niet in de buurt van mijn vrouwtje, ze hoort bij mij haha.

Oeps, we zijn boven, hier is het koud brrrr. En al die mensen hier willlen op de foto met mij. Héé vrouwtje, moet je geld voor vragen, dan kun je voor mij een lekkere biefstuk kopen!!!Stukje vers vlees is al veel te lang geleden.

HONGER!!!!! Please als ik nu net zoals een alpenmarmot doe, krijg ik dan wat??? Vrouwtje en ik samen op de Aletchgletcher  3000mtr. bij Fisch in Zwitserland.

Op vakantie naar Zwitserland

Ik ben nu samen met vrouwtje op vakantie naar Zwitserland. Hier heeft ze de troep al uitgepakt hoor; ik had helemaal geen uitzicht meer naar achteren!!! Ze had wel een leuke vakantie voor ons tweeën gevonden: Flex chalet. Die  organiserenspeciale vakanties voor mensen met honden.

De eerste week zaten we in Villars sur Ollon, vlak bij het meer van Genève. Lekker eten volgens vrouwtje, tja, ik kreeg gewoon brokken. Het was wel steil lopen daar. Gelukkig had ik op de Veluwe al geoefend, maar dit is toch iets anders. De weg naar ons hotel was 26% steil. Als we gingen wandelen mocht ik kiezen: naar boven of naar beneden, maar beiden waren even steil.

Alle honden mogen los in de tuin, maar ik alleen even voor de foto. De tuin was namelijk niet omheind, en tja, als rasechte afghaanse windhond kies je dan natuurlijk het hazepad. Dit is mijn vakantievriendinnetje Daisy; zij mocht altijd los want zij luisterde naar haar vrouwtje.

Iedere ochtend ging ik eerst even goedemorgen zeggen dor het raam.

Samen met onze vrouwtjes gingen we naar les Diablerets et de alpine coaster naar de gletcher.

Na 20 minuten "varen" (nu ja, ik vind het zweven met schokken), waren we boven en daar lag datzelfde witte spul als wij wel eens gehad hebben thuis. 3 Braziliaanse schonen waren helemaal weg van mij, en móesten met ons op de foto. Gelukkig is het tegenwoordig digitaal, anders had het ze een kapitaal gekost, zoveel verschilende poses moest ik aannemen. Dit is er slechts 1 van.

Tja, ikke moest ervvaringen opdoen; dit is een tandradtrein, die ons naar 2000 meter hoog bracht en wat zie ik daar....

Gekke beesten met een bel om hun nek, en ze lopen nog los ook.

Wat krijgen we nu weer..... moet ik ik zo'n ding? Maar vrouwtje, deze hokjes hangen aan een draadje in de lucht!! Nou ja, ik ben een stoere kerel en moet vrouwtje beschermen tegen al die knappe skileraren hier, dus ik zal meegaan maar  moet je zien hoe ik eruit zie!!! 2 staartjes op mijn kop. Ik  zie eruit als een meisje! Stil zitten....anders wiebelt dit bakje zo. Ooeffff we zitten wel hoog in de lucht hoor.

Wat gaan we morgen doen???? Iedere dag nieuwe dingen ontdekken zegt vrouwtje.