Vandaag is het eindelijk tot vrouwtje doorgedrongen dat echte afghaanse windhonden OP DE BANK THUISHOREN, en als ze zin hebben zelf wel in hun mand gaan. Dus, zogenaamd als kado kreeg ik toestemming om eindelijk, eindelijk , maar toch, heerlijk daarop te relaxen.
Ooooooooh heeeerlijk,
Waar blijft m'n personeel nu om me een lekker dekentje over me heen te doen?
En een nachtkusje please, want ik blijf natuurlijk hier lekker slapen vannacht.
Vrouwtje, de wekker graag op 7 uur instellen, dan wil ik even de boom water geven.
Hèhè, mag ik op de bank, zie ik nog niets door die stomme vitrage, maar het zit wel héééérlijk. Alleen die verwarming erachter is verhonds lastig, ik brand er steeds mijn poten aan.
Dat is nu kinderachtig zeg, schuift vrouwtje de vitrage voor me aan de kant, doen ze buiten het licht uit.
Ze heeft ook nog een encuastic schilderijtje van me gemaakt, dat is een beetje spiritueel, linkerkant is het verleden, midden het heden en rechterkant de toekomst. Het gekke is als je het schilderijtje een kwartslag draait je mijn vrouwtje in het verleden ziet, toen ze nog wedstrijden danste in een échte ballroomjapon. Ze heeft een foto waar ze net zo opstaat, uitdraaiend, de hele rok omhoogzwiepend en de armen gespreid.
En dit heeft ze uitgezocht aan de hand van mijn naam, sterrenbeeld en geboortedatum. Dit is mijn levenslied. Jammer dat ze geen noten kan lezen, dan kon ze het me af en toe toespelen. Nu moeten we maar wachten tot er iemand komt die dat wel kan én een instrument bij zich heeft..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten